ΤΟΥ ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ*
Αν ήμουν στη θέση σου, δεν θα συζητούσα καθόλου το αίτημα της Τουρκίας για τις τέσσερις ελευθερίες όταν το έθεσε στο τραπέζι ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Θα σηκωνόμουν και θα έφευγα. Και δεν θα συζητούσα καθόλου μια τέτοια ανοησία περί τέσσερα προς ένα. Εγώ δεν βλέπω το θέμα ως τουρκικά και ελληνικά δικαιώματα. Το βλέπω ως δικαιώματα όλων των Κυπρίων. Και τώρα πιο λογικές για μένα είναι οι απαιτήσεις της ελληνοκυπριακής και όχι της τουρκικής πλευράς στο τραπέζι. Η τουρκική πλευρά έκτισε τη στρατηγική της πάνω στη νοοτροπία του κατακτητή του 1974. Λέει ότι δεν γίνεται χωρίς την Τουρκία. Θέλει εγγυητές. Θέλει περισσότερο έδαφος από αυτό που δικαιούται. Θέλει εκ περιτροπής προεδρία. Θέλει να έχει ο χρήστης τον πρώτο λόγο στο περιουσιακό. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θέλει να τυγχάνει και η Τουρκία αντιμετώπισης κράτους μέλους της ΕΕ. Ακόμα και αν η ελληνοκυπριακή πλευρά αποδεχτεί πολλά από αυτά, εγώ δεν τα δέχομαι. Όπως δεν θεωρείται κάποιος οπαδός της λύσης και της ειρήνης με την αποδοχή όλων αυτών, η μη αποδοχή τους δεν θεωρείται εναντίωση στη λύση και στην ειρήνη.
Κατά τη γνώμη μου, στο νησί αυτό θα καταστεί δυνατή μια πραγματική λύση και ειρήνη όταν οι δύο κοινότητες απαλλαχτούν από το ένστικτο αφανισμού η μια της άλλης. Μήπως απαλλάχτηκαν από αυτό το ένστικτο;
Δυστυχώς όχι ακόμα. Διότι ακόμα δεν υπάρχει καμία απολύτως διόρθωση στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και τα μυαλά των πολιτικών μας πετάνε στον αέρα. Τι θα κάνουμε τότε; Θα περιμένουμε. Μέχρι να κατέβει το μυαλό μας στο κεφάλι μας. Μέχρι να βλέπουμε ο ένας τον άλλον ως ανθρώπους και όχι ως Έλληνες ή Τούρκους.
Στον νότο υπάρχουν κάποιοι που δεν θεωρούν σωστό το γεγονός ότι είμαστε σε σύγκρουση με την Τουρκία στον βορρά. Κατά τη γνώμη τους, πλήττει και αυτό τη διαδικασία της λύσης και της ειρήνης. Μάλιστα τους πείραξε ότι η Ελλάδα δεν επέστρεψε τους πραξικοπηματίες στην Τουρκία. Εκείνοι οι πραξικοπηματίες (που εγώ δεν πιστεύω ότι είναι πραξικοπηματίες) καλά που διέφυγαν στην Ελλάδα και δεν ήρθαν στην Κύπρο. Αν έρχονταν εδώ στον νότο, εσείς θα τους επιστρέφατε προ πολλού, έτσι δεν είναι;
Μην ανησυχείς, αγαπητέ Χριστόφια. Δεν πλήττουμε εμείς τη διαδικασία της λύσης και της ειρήνης. Αν φυσικά αυτή είναι πράγματι μια διαδικασία λύσης και ειρήνης. Δηλαδή, αν δεν είναι ένα παιχνίδι για να μας αποκοιμίσει.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ" (1.2.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου